De mamalifestyle van Marike: augustus 2016

Enigszins verlaat… Maar jullie hebben de reden daarvan al kunnen lezen: ik ben zwanger! Daardoor verliep mijn augustus ook nogal turbulent zoals je kunt zien in het mamalifestyle maandoverzicht van augustus 2016. 

Eind juli hadden wij eindelijk een positieve test in handen, een lang gedroomde wens ging in vervulling! De maand augustus begon ik dus zwanger, maar ik voelde mij in het begin van de maand nog prima. Daar kwam echter snel verandering in…

Gewoon ontbijten

De eerste week na de test voelde ik mij nog goed gelukkig en dus kon ik gewoon ontbijten met yoghurt Griekse stijl en wilde perzik en ’s Avonds aten we volledig in Griekse stijl een Griekse couscoussalade. Gek idee dat ik toen nog makkelijk kon eten.

Vliegtuigen spotten

Een bezoekje aan Schiphol zodat Javian weer eens vliegtuigen kon spotten en ik nieuwe foliumzuur tabletten kon kopen bij de Etos, want ik kreeg moeite met de gewone pillen. Gelukkig vond ik smelttabletten met pepermuntsmaak, waar ik duidelijk minder moeite mee had.

 Zusje ophalen

Een van mijn laatste ‘uitjes’ voor het echt misgaat: een van mijn zusjes en haar vriend ophalen van haar vakantie op Schiphol. Die dag ben ik al erg misselijk, maar omdat de start zo anders is dan bij mijn zwangerschap van Javian heb ik nog hoop op een ander verloop. Mijn zusje weet op dat moment nog van niets, maar lang kan ik het niet meer verborgen houden.

Zes weken zwanger

Het lukt op een goede dag zowaar om een foto te maken van mijn buik, zelfs Javian wil graag meehelpen. Ik hoop zo dit vol te houden de komende tijd. Tijdens mijn vorige zwangerschap is het amper gelukt en dat vond ik nog steeds erg jammer.

Watermeloen ‘drinken’

Mijn eerste zwangerschapsgerelateerde afspraak: de intake bij de verloskundige. Wat vroeger dan normaal om een plan de campagne te maken in de hoop een ziekenhuisopname voor te zijn. Na de afspraak krijg ik een bak watermeloen van mijn vriend, want drinken lukt niet meer zonder kokhalzen. Het gaat vervolgens snel bergafwaarts… En ik ben pas zes weken zwanger.

Zelf spelen

Na een telefoontje naar de huisartsenpost zit ik zomaar weer aan de medicijnen en dankzij mijn voorgeschiedenis mag ik gelijk met een hogere dosis beginnen. Javian begint aan te voelen dat ik niet echt meer met hem kan samen spelen, gelukkig vermaakt hij zich prima alleen met alle duplo.

Zo ziek

Zo zien veel van mijn dagen eruit… Mijn energie gaat met rasse schreden achteruit en eten en drinken wordt echt een gevecht. De pillen vallen mij ook zwaar en na het nemen van elke pil moet ik even rust houden omdat een van de bijwerkingen in de inwerkingstijd misselijkheid is.

Finding Nemo

Op een goede dag lukt het mij om beneden te komen, maar veel meer dan de televisie aandoen voor Javian lukt haast niet. Gelukkig hebben we ‘on demand’ films en vindt Javian Finding Nemo erg leuk.

Dieptepunt

Herinner je deze outfitfoto nog? Ik sta hier doodziek, ‘high’ van de medicijnen, maar ik wilde zo graag gewoon doorgaan. Gewoon blijven bloggen, blijven leven… Gewichttechnisch gezien is dit wel een beetje mijn dieptepunt.

Zomaar ijs

Ik merk dat de ochtenden en middagen aanzienlijk zwaarder gaan dan sommige avonden. Maar ’s avonds blijft lastig om te bedenken wat ik dan wel wil en kan eten. Dus als ik een keer tegen Frank zeg te denken aan schepijs bedenkt hij zich geen twee keer en helpt mij voorzichtig de auto in mét emmer en parkeert de auto zowat voor de ijssalon zodat ik weinig hoef te lopen. Vooral Javian te zien genieten van een ijsje doet mij goed en ik weet zowaar zelf ook een bakje te eten.

Onder een dekentje

Het lijkt alsof Javian mijn ritme wat kopieert, ook hij kruipt graag onder een dekentje. Mede mogelijk gemaakt door weer slechte nachten ook.

Ziekenhuis…

En dan gaat het mis… Ik begin met overgeven en het gaat elk uur onverminderd door. Ik had zo gehoopt met mijn kennis van de vorige keer dit te kunnen doorbreken of zelfs te voorkomen, maar niets helpt. We bellen de verloskundige om te overleggen voor andere medicijnen, maar mijn urine liegt niet en laat 4+ ketonen zien. Er zit niets anders op dan naar het ziekenhuis te gaan…

Troost

Ik krijg een infuus met vocht en medicijnen en extra medicijnen erbij. Maar het lijkt niets te doen… Ik kan ook weinig hebben qua prikkels, alleen het kijken naar Javian’s tekening en de echofoto (die we kregen bij aankomst in het ziekenhuis) bieden wat troost.

Lastig drinken

Na een paar dagen merk ik eindelijk wat verbetering en durf ik weer wat te eten. Drinken blijft lastig, maar de diëtiste adviseert om vocht uit fruit en vla te halen omdat dat wel gaat.

Eindelijk knuffelen

Javian ving op dat ik in het ziekenhuis lag, ondanks onze pogingen om het verborgen te houden… En dus op de dag dat ik mij eindelijk wat beter ga voelen, wil ik hem heel graag zien. Ik heb hem zo enorm gemist. Hij kijkt even gek naar mijn infuus, maar wil daarna vooral knuffelen en dichtbij mama zijn.

Perenijsje voor Javian

Met de rolstoel gaan we even naar de centrale hal en mag Javian een perenijsje. Hij gelukkig en ik dolgelukkig omdat ik mijn zoon eindelijk weer even bij mij heb. Die avond lukt het om wat te avondeten, ik krijg weer hoop.

Bloemen

De dag erna mag ik naar huis, ik wil ook graag naar huis. Ik krijg een tas met medicijnen, energierijke voeding van de dietiste en wat adviezen mee. Zo blij dat ik eindelijk naar huis mag! En daar staan drie bossen bloemen op mij te wachten! Zo’n lieve verrassing van Frank’s collega’s en lieve vriendinnen.

Er staan twee bossen op de foto, de trosanjers hadden we al in huis.

Nog een bos bloemen

Eind van de week komt er nog een lieve vriendin langs met bloemen, gelukkig kan ik haar real-life vertellen dat ik weer zwanger ben.

Acht weken + 1 week eigenlijk

Nu ik thuis ben, maken we weer van gelegenheid gebruik om foto’s te maken om zo de groei van mijn buik bij te houden.

 

De maand september had de start van een mooie zakelijke maand moeten zijn, er lagen mooie projecten op mij te wachten. Door de opname moest ik helaas afzeggen… Herstellen gaat nu even voor en niet voor niets, zo bleek in september.