Nee, het was niet de mooiste dag van mijn leven. Tot mijn grote spijt werd ik ingeleid omdat ik zwangerschapscholestase had ontwikkeld terwijl ik zo graag thuis wilde bevallen en hoewel hij het de eerste uren na de bevalling goed leek te doen, moest Javian toch meegenomen worden door de kinderarts en bij Neonatologie blijven. De eerste nacht na de bevalling lagen we verspreid door onze woonplaats; papa Frank sliep thuis, Javian lag bij Neonatologie en ik lag in een ziekenhuiskamer verderop. Niet echt wat je voor ogen hebt de eerste nacht als gezin… Het enige voordeel? Vanaf toen kon het alleen maar beter gaan.
Andersom opvoeden
En dat ging het. Nu, één jaar na de geboorte van Javian, is ons leven 360 graden gedraaid. Wij zijn ouders, een gezin zelfs en hoewel we voor de geboorte een duidelijke beeldvorming hadden over opvoeden, bleek in de praktijk dat we het beste op onze intuïtie konden vertrouwen. We willen Javian graag laten opgroeien in een hecht gezin, willen elke stap van hem meemaken en hem laten weten dat we er voor hem zijn.
Het is misschien een ander pad dan verwacht, maar het past bij ons en hoewel we hopen dat er nog een aantal dingen veranderen in ons gezinsleven weten we ook dat we op de goede weg zitten en we vanzelf wel meer slaap zullen krijgen en daardoor meer avonden met zijn tweeën op de bank.
Van Marike tot mama
En ik? De transformatie van Marike tot mama was enorm. Na de bevalling ging ik van de diepe dalen van mijn zwangerschap zo de kraamperiode in, inclusief vloeiende kraamtranen. Dat ultieme moedergevoel waarmee ik wanhopig mijn welpje probeerde te beschermen tegen de grote-boze-mensenwereld overviel me enorm. Maar toen de glazen babybubbel eenmaal barstjes ging vertonen, maakte ik haast net zulke grote stappen als Javian maakte. En uiteindelijk werd ik een betere versie van mijzelf, een versie waarvan ik vroeger alleen maar kon dromen. Natuurlijk ben ik niet perfect en vertoon ik nog steeds ontzwangerschapskenmerken, maar ik heb eindelijk het idee dat ik niet stil sta maar onderweg ben.
2 reacties
Vlijtig Liesje
maart 25, 2015Het is ook niet niks. Een kind krijgen, en moeder worden!
Suzan
april 13, 2015Wow, zo herkenbaar! Een betere versie van mijzelf sinds baby er is. Een jaar dat zoveel uitersten kende en wij die daar toch zo verrassend flexibel mee om konden gaan. Vreselijk en heerlijk tegelijk.