18 juli 2008 stapte ik op de laatste dag van die Vierdaagse in de trein naar Nijmegen, schudde vele handjes met mensen die mijn toekomstige schoonfamilie zouden worden om uiteindelijk een verzopen en zeer vermoeide Frank te zoenen in de regen op een kruispunt in Nijmegen. Sindsdien is de liefde en het leven alleen maar mooier geworden. Vandaag vieren wij 10 jaar liefde!
Als klasgenootjes op de middelbare school hadden we al een oogje op elkaar en met hulp van een wederzijdse vriendin zagen we elkaar steeds vaker en vaker, gingen uiteindelijk een paar keer dubbeldaten – wat resulteerde in een eerste zoen. Daardoor durfde ik het aan om in die trein te stappen, mijn aanstaande schoonfamilie te ontmoeten en uren in de regen te wachten voordat ik hem zou zien. Ik bleef uiteindelijk het hele weekend om die maandag op vakantie te gaan. Maar met de liefde in mijn hoofd kon ik niet goed genieten van de vakantie, waardoor ik na twee weken weer in een trein stapte naar hem toe. Sindsdien is onze liefde alleen maar sterker gegroeid.
Wilde zee
De jaren die volgden werd het ons niet altijd makkelijk gemaakt, maar er bleek ook dat er niets was wat wij samen niet aan konden. Een groot gedeelte van onze relatie voelde als een wilde zee en eigenlijk zitten we pas een paar maanden in rustiger vaarwater – voor zover het leven met twee kinderen ooit rustig is. Onze twee zoons maken ons leven ook zoveel gelukkiger en geven continu het gevoel van rijkdom.
Hoewel het leven de afgelopen tien jaar echt niet altijd makkelijk was, zou ik het allemaal zo weer over doen als dat maar samen met Frank is.
18 juli 2008 – 18 juli 2018
0 reacties